... over het Boekenfestijn

... het Boekenfestijn.
Voor wie het niet kent : dat is reuze-fijn !

Massa's boeken voor gemiddeld vijf of zeven euro. 

En prullekes, ook heel veel prullekes ! 

Van dat knutselgerief en andere toestanden.

Enfin, ik heb mijn slag weer kunnen slaan ... 

Ik heb er (tot ergernis van mijn lief die na een uur al zijn boeken al had) 

uren kunnen rond lopen en kwam heel gelukkig buiten met een fijne buit. 

 Ik zei het dus al ... er zijn niet alleen boeken te vinden ... 

Twee leuke drinktassen van Joy Division en The Beatles. 

6,99 € per tas.

 En andere prullekes, zoals pompommekes 

en grappige en mooie postkaartjes ...

En boeken natuurlijk. Er waren ook boeken ... 
Er zaten er eerst veel meer in de trolley
omdat bepaalde boeken daar echt belachelijk goedkoop zijn,
legt ge de boeken die u wel iets zeggen gewoon in uwe trolley omdat 
ge denkt :"voor dat geld kunt ge 'm nu toch écht niet laten liggen ..." 
Maar dan op 't einde puilt die trolley zo uit
dat ge toch echt wel een keuze moet maken ... 
Enfin, deze bleven over : 

- De naaimachine : Heleen Van Royen 
- De troep onderaan de trap : Christina Hopkinson
- De klap : Christos Tsiolkas
- Jobshopper : Laura Van Bouchout

 Die laatste vooral omdat het boek er grafisch zo mooi uit ziet: 

Schade in 't totaal voor alles : 50 euro. 

... over huizenjacht ...

Gisteren gingen we nog eens een bezichtiging doen

in een oude boerderij in Stevoort, Hasselt. 

Helemaal achterin tussen de velden en de fruitbomen 

lag dit oud boerderijtje verstopt.

En verdorie .... wat een PARELTJE ! 

En dat dachten wij niet alleen, want zowel voor als achter ons

waren er nog heel wat bezichtigingen. 

De interesse was dus groot (en terecht ...) ! 

Alleen jammer dat er al een bod was uitgebracht (van de vraagprijs)

en de officiële vraagprijs is veel te veel voor ons

(maar hey, een beetje dromen kan geen kwaad, toch ?) 

Eigenlijk waren we gewoon heel nieuwsgierig hoe het er in 't echt uit

zou zien en waren we stiekem al een beetje een planneke 

aan 't uitwerken om een bod te doen (de vraagprijs - 30.000€ ofzo ...) 

:) 

 

 

... over de pluizenbollekes ...

Cats ... 

How we love cats ! 

Deze pluizenbollekes zijn de onze. 

We hebben er ondertussen twee. 

Een zwart - witte en een rossig, gestreept tijgerkatje. 

De zwart witte is 'Mara' : 

Mara hebben we in december 2010 uithet asiel gehaald. 

Ze was toen 1,5 jaar oud. 

Ons Mara is nogal 'een specialleke' : 

ontzettend lief, maar een heel mensenschuw. 

Wat het beestje vroeger allemaal heeft meegemaakt, 

kan ze natuurlijk niet vertellen, maar het is duidelijk

dat er vanalles gebeurt is bij 't beestje ... 

Het heeft ons veel tijd gekost, maar het was het allemaal meer dan waard ! 

Ondertussen is ze ons goed gewoon en kunnen wij ze aaien, 

maar dat moet een 'vreemde' niet riskeren, want dat pakt niet bij haar. 

Van zodra ze hier de bel hoort, schiet ze weg en duikt ze onder

voor de tijd dat er hier 'vreemd volk' zit. 

Als dat volk dan weer buiten is, wéét ons madam het

en nog geen halve minuut later komt ze alweer boven water. 

We hebben ze nu bijna drie jaar en zelfs na drie jaar 

kunnen we ze nog steeds niet oppakken. 

Een echte 'fletser' zal ze nooit worden, 

maar ze komt aandacht vragen op haar 'eigen manier'. 

Zo komt ze 's nachts wel bijna alle nachten bij ons

in bed liggen en kruipt dan echt letterlijk tegen ons aan 

om in een bolleke naast ons te komen liggen 

en begint dan heel hard te spinnen en te ronken. 

Ook het fleece deken dat op ons bed ligt, vindt ze geweldig ! 

Daar kan ze uren en uren op zitten 'trappelen'. 

Dan de 'Mini' : 

We hebben eigenlijk nog steeds geen 'echte' naam voor haar,

maar omdat we Mara eigenlijk nooit (of zelden) bij haar naam noemen,

is dat er eigenlijk nog niet van gekomen ... :)

(Ik stelde al eens 'Micha' voor, dan hebben we Micha & Mara, 

maar het lief ging daar niet mee akkoord ...) 

De 'Mini' hebben we sinds juli in huis. 

Ze was toen ongeveer drie maanden oud. 

Dus nog zo'n klein, lief 

en ontzettend ondeugend kitten ding toen we ze in huis haalde.

De 'Mini' is totaal het tegenovergesteld van Mara. 

Een echte 'fletser' : ze doet niks liever dan op onze schoot komen liggen

of als we aan tafel zitten, achter de computer zitten, ... 

komt ze in onze nek liggen en komt ze kopjes geven. 

Aaw ... 

Omdat ze nog niet gesteriliseerd is, mag ze nog niet buiten,

al zou ze dat maar al te graag willen ! 

Het is dan ook altijd goed opletten dat mevrouw niet stiekem

naar buiten glipt. 

Een tijdje geleden was ze per ongeluk op de slaapkamer gesukkeld ...

Ik was buiten de vuilniszakken buiten zetten

en ik zag ze plots aan de buitenkant van het raam van onze slaapkamer zitten ... 

Als een gek naar binnen en naar boven gespurt, maar 't was al te laat : 

mevrouw was gewoon naar beneden gesprongen. 

Zo maar eens efkes gewoon van enkele meters naar beneden gesprongen. 

Al een geluk dat ze niets had ! 

't Is me er eentje hoor die kleine ... :)