vrijdag 26 december 2014

... en toen was het Kerstmis !



De maanden vlogen voorbij. Zonder te bloggen. Tijdsgebrek ... 

In het nieuwe jaar hoop ik weer wat meer tijd te kunnen maken voor mijn blog. 





Hier alvast wat kiekjes van de voorbije kerstdagen. 






Ergens eind november liep ik de kringwinkel binnen en daar stond hij dan ! 
Een witte kerstboom ! Ik werd meteen verliefd ... !

Juist alvorens ik hem naar buiten begon te sleuren, zei een bekakt madammeke bij het voorbij komen met een afkeurende blik : "Een witte kerstboom, dat kan toch niet!" Bij uw thuis en met uw bekrompen geest, waarschijnlijk niet nee. Bij ons kan alles.  








Een paar dagen later stond hij in onze living te shinen. 
Met kerstballen in knalkleuren, kerstballen gevuld met vrolijke & kleurrijke confetti en pompommekes, koekskes in de vorm van kerstboompjes, snoepkes, ... . Enfin, helemaal mijn ding !
Ik vind hem absoluut geweldig. Een feest om naar te kijken. 
Ik ga hem gewoon nog een paar maanden laten staan. Mag dat ?

 




 



 


 


Kerstfiguren & klein roze kerstboompje : kringloopvondsten.











Kerststal met levende beesten : check ! 



 



















 Vriendjelief maakte met kerstavond en met Kerstmis heerlijk kersthapjes.
Mmmmmm !






Hopelijk waren jullie kerstdagen even warm & gezellig als de onze. 






dinsdag 14 oktober 2014

... over de inleefweek : dag 7 vrijdag 10 oktober


Op de luttele 1.25 € na zijn we helemaal blut. Bankroet. Failliet. De portefeuille is leeg. Met die centjes die nog overblijven gaan we vandaag ook niet veel meer kunnen doen …

Ik moet nog een afrekening maken van de dingen die we deze week gebruikt hebben die nog in onze frigo zaten en die nog in de voorraadkasten stonden. Dat zal toch algauw 15 € zijn voor de flessen Spa Reine, brikken melk, blikjes frisdrank, smeerboter, bakboter, speculaaskoeken, de eieren, het vlees, ...  Als ik die bidon benzine voor het grasmachine (zaterdag getankt met de kaart) er ook nog aftrek zijn we nog eens 9 € kwijt. Ik moet vanavond de auto ook nog terug vol tanken. Ik denk dat we ongeveer 15 € benzine hebben opgereden. De optelsom is gauw gemaakt : - 39 €. En dan heb ik de verjaardagscadeaus er nog niet afgetrokken. Als ik dat doe, kom ik op - 104 € ! Slik … (Het waren dit jaar best wel dure cadeaus, dit is ook wel niet elk jaar zo ...) Maar dat is toch even schrikken … Min honderden vier euro onder nul. Grandioos gefaald dus om met 140 € toe te komen.  

En dan hebben wij nog het geluk dat we beiden niet roken. Als we deze week ook nog geld hadden moeten uitgeven aan sigaretten …

En ohja, die treintickets van 7.8 € per dag heen en terug vond ik ook niet zo goedkoop eigenlijk. Ik ben vier keer met de trein gaan werken : kostprijs 31 euro. Dit betaalt het werk gelukkig wel terug.

De uitnodiging die vandaag in de bus zat voor het verassingsfeest van de behulpzame buurvrouw zag er héél leuk uit. De dresscode om ons te verkleden als hippie vinden we super ! We moeten vanavond laten weten of we naar het feest zullen gaan of niet. We twijfelen. En wegen af. Het is een hele lieve buurvrouw die onze aanwezigheid zou appreciëren. Ze heeft ook al zoveel voor ons gedaan en we kunnen steeds op haar rekenen. De bijdrage van 15 € voor de hapjes en de drank is begrijpelijk, maar ook best veel geld. En dan hebben we nog geen cadeau, want we kunnen toch niet met lege handen aankomen. Gelukkig is het feest zelf pas over twee maanden. Oef ! We kunnen tegen dan nog nadenken hoe we dat gaan oplossen. Voor de verkleedkleren springen we wel eens binnen in de Kringloopwinkel. Daar vinden we zeker wel iets leuks voor een zacht prijsje. En als we niet té zot willen doen met ons te verkleden, kunnen we die kleren nadien ook nog gewoon aandoen. We houden wel van hip en retro. En trouwens, dat is toch terug in, dus dat komt helemaal goed uit J ! Voor de cadeau kunnen we misschien zelf iets in elkaar knutselen. Als ik nog eens in een creatieve bui ben binnenkort, vind ik heus wel iets leuks. Zo’n zelfgemaakt, persoonlijk cadeau is toch nog altijd het leukst om te krijgen. Oftewel plan B : we kunnen die – schijnbaar dure flessen wijn – die we zelf eens cadeau kregen, meenemen als cadeau. Wij drinken ze toch niet op omdat we geen alcoholdrinkers zijn. Ofwel ga ik de massa’s verhuisdozen die na de verhuis van enkele maanden geleden nog steeds boven staan, eens uitspitten. Misschien vind ik wel iets dat wij eigenlijk niet meer gebruiken, maar waar iemand anders wel nog plezier van kan hebben. Upcylcling. ‘One man’s trash is another man’s treasure’.

Met de één euro vijfentwintig die ik nog heb, ga ik namiddag binnen springen in VZW De Sfeer en ga er een koffie drinken. Zoals altijd vragen de lieve mensen daar steeds hoe het met me gaat. Ik ga eerlijk zijn en ga vertellen over de voorbije week. En ik ga opbiechten dat ik met mijn laatste euro die ik op zak heb, een koffie kom drinken. En langskom voor een babbel en een luisterend oor. De mensen daar gaan me begrijpen. Ik voel dat ik er nood aan heb. Om mijn verhaal eens kwijt te kunnen. Aan mensen die het écht begrijpen. Die zelf ook echt dagelijks in deze miserie zitten.

Na deze week heb ik nóg meer respect gekregen voor deze mensen. En toegegeven, ook ik betrap mezelf soms op vooroordelen die ik heb, of bekrompen visies over bepaalde zaken, het niet begrijpen waarom mensen bepaalde dingen doen of niet doen. De beslissingen niet kunnen vatten die zij nemen. Mijn ogen opende deze week. Bewust worden. Van veel dingen. En sober leven. Intenser leven.

Het constant tellen – zowel in uw hoofd als de centen echt vastnemen en tellen om te kijken hoeveel er nog in de portefeuille steekt – maakt je na een tijd knettergek. Horendol. En de keuzes waartoe je, omwille van de centen, gedwongen wordt om te maken, zijn vreselijk moeilijk.



Schaamte. Volgens mij zou ik me sowieso kei hard schamen om te bekennen dat ik het financieel niet meer kan trekken en dat ik overkop ga. Deze week was het ‘nep’ en ‘niet voor echt’ want in nood konden we die bankkaart nog gebruiken en er stond gelukkig nog geld op de rekening. Als het bittere ernst was, had ik het allemaal niet aan de grote klok gehangen. Uit schaamte zou ik zwijgen en in stilte de eindjes aan elkaar proberen te knopen.

Een week meedoen met deze inleefweek is niets. Niets vergeleken met de situatie waar sommige mensen dag in, dag uit in leven. We beslissen om nog een week extra vol te houden en ga ook vanaf morgenavond met 140 € proberen rond te komen. En die auto ? Die blijft nog even op stal staan. We proberen zoveel mogelijk het openbaar vervoer te nemen.

Een stuk op een blog geschreven door een alleenstaande mama met een zoontje van vier, greep me fel aan. En deed me heel diep nadenken. Ik wil hier graag mee eindigen.

“Weet je waar ik vooral intens verdrietig van werd, daar in mijn bad? Van de commentaren op de berichtgeving. Jan Modaal denkt altijd minder te hebben dan een ander, recht te hebben op meer. Dat groter model van wagen, een iPad. Hij wil het gebruik van zijn auto niet opgeven want hij zou vroeger moeten opstaan, comfort moeten opgeven. Hij gunt asielzoekers, werklozen, studenten, de Walen… geen fractie van wat hijzelf heeft. “Arm Vlaanderen”, dacht ik, “arm, arm Vlaanderen.” Wie zich een auto kan permitteren, uit kan gaan eten en nieuwe kleren draagt, moet bij mij niet afkomen. Ik zou die mensen graag eens een maand in de schoenen van een ander steken. Het gebrek aan empathie is schrijnend.” 

(Bron : http://inkelspielchen.wordpress.com/2014/10/06/het-water-aan-de-lippen/)



... over de inleefweek : dag 6 donderdag 9 oktober


De enveloppe bracht vandaag geen goed nieuws : één van ons twee is ziek. Al een paar dagen zwaar aan het hoesten en we beginnen ons zorgen te maken. Naar de dokter gaan of niet ? Ja. Gezondheid gaat voor ! Op alles. We spitten de medicijnenkast uit en kijken wat we nog in huis hebben van siroop en dergelijke en maken een lijstje om mee te nemen naar de dokter. Bij de dokter vragen we om de derdebetalersregeling en moeten daarom maar 3 € betalen. We hebben ook geluk dat we nog heel wat medicijnen in onze apotheekkast hebben staan, daar kunnen we voorlopig mee verder. Als het binnen enkele dagen niet beter is, stelt de dokter voor om terug te komen. We grabbelen naar de laatste eurostukken die nog in onze portefeuille zitten en tellen 3 € neer. Er blijft nog 1.25 € over.

Verder hebben we vandaag niets uitgegeven. Op het werk at ik boterhammen die ik van thuis meenam. Met het team bestellen we op donderdag na onze wekelijkse vergadering altijd broodjes. Niet voor mij vandaag. De afgelopen weken probeerde ik trouwens wel vaker iets van thuis mee te nemen om ’s middags te eten in plaats van zo’n duur broodje te bestellen. Met de job en de onregelmatige uren, merk ik wel dat ik vaker een broodjeszaak, een frituur, een kebabzaak en noem maar op binnenspring om snel iets uit te halen om te eten. Vaak uit gemakzucht omdat ik ’s morgens te lui was om boterhammen mee te nemen of omdat het ’s avonds laat is wanneer ik thuis kom en ik geen zin meer heb om zo laat nog eten te maken. Snel iets uithalen is dan de gemakkelijkste oplossing, maar zeker niet de goedkoopste. En de gezondste ook niet trouwens. Soms ga ik ook al eens een middagmaal eten in VZW De Sfeer. Dat is een ontmoetingshuis van CAW Sonar. Voor 3 € kan je daar een stevige, warme en lekkere maaltijd krijgen. Koffie kost er 1 €. Goed dat er zo’n aanbod is ! Verder doet De Sfeer prachtig werk voor alle mensen die er dagelijks over de vloer komen.

Voor de collega’s op het werk had ik vandaag ook mijn traktatie voor mijn verjaardag bij. Het werd gewaardeerd en dat was fijn ! Het moet niet altijd groots en machtig zijn en veel centen kosten.

Waarover ik wel begon na te denken : iedereen van de collega’s wist dat ik deze week meedeed met de inleefweek en dat ik het dus met een beperkt budget moest stellen. Met een knipoog had ik daarom ook een tekst over de inleefweek en het beperkte budget dat ik maar had gemaakt en iedereen kon er mee lachen, maar  ik weet niet goed wat ik zou gedaan hebben moest ik écht in armoede leven … En die tekst op de verpakking ? Waarom schreef  ik die eigenlijk ? Zocht ik een excuus en waren die woorden bedoeld om me te verantwoorden waarom ik dit jaar ‘alleen maar’ zo’n ‘klein koekje’ kon geven ? Waarschijnlijk wel ja.

’s Avonds thuis aten we nog overschot. Nog wel snel wat aardappelen moeten schillen en koken en de rest in de microgolfoven. Gemakkelijk.

... over de inleefweek : dag 5 woensdag 8 oktober


De opdracht van vandaag liet ons weten dat de jas van één van ons twee stuk is. Ik heb twee creatieve vriendinnen die heel handig zijn met naald & draad dus dat kwam goed van pas. Ik nodigde hen uit om ’s avonds langs te komen, we hebben gelijk nog wat kunnen bijkletsen en die twee zakken chips van de Lidle : die zijn op ! :) Het werd een gezellige avond !  (En mijn lief vertrok ’s morgens met een pull extra aan. Die sjaal van vorige winter, hebben we ook terug uitgehaald.)

Het was vandaag ook mijn verjaardag. Op zich niet zo’n heel speciale dag, al deden al die felicitaties wel deugd. De lieve sms’jes, telefoontjes en kaartjes die ik kreeg, waren heel fijn. Ik voelde heel veel liefde van al die lieve mensen rondom mij. Ik ben heel blij dat ik een fijn en degelijk netwerk van familie en vrienden heb waarop ik kan terug vallen. Die aan me denken als ik jarig ben J, die me steunen wanneer ik dit nodig heb. Ik kan hen bellen, ik kan overal – zonder op voorhand af te spreken – spontaan langsgaan en ik voel me steeds overal welkom. Als ik eens in de miserie zit, of gewoon een slechte dag heb, maken zij tijd voor mij en zijn zij er met goede raad, een luisterend oor of een helpende hand. Die gedachte deed me – zeker gisteren – des te meer beseffen hoe belangrijk dit is. En hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen. Feeling blessed ! Handjes kussen ! Ik besefte gisteren ook dat cadeautjes krijgen natuurlijk altijd wel leuk is, maar dat de grootste cadeau, die met de grootste waarde, dat dat toch al die lieve mensen rondom me heen zijn. Die zijn van ontelbare waarde. En dat de beste dingen in het leven gratis zijn. En dat er zoveel waarde zit in de kleine dingen. Te vaak onderschatten we de kracht van een glimlach, een vriendelijk woord, een luisterend oor, een eerlijk compliment of het kleinste gebaar dat je om iemand geeft.

Omdat het toch ook een klein beetje feest was, aten we frieten. Van de frituur. Twaalf euro gaat van onze rekening. We houden nog 7.25 € over. We hadden graag uit gaan eten. In een leuk en redelijk goedkoop restaurantje in Hasselt. Maar zelfs daar ging ons dat met 19 € niet lukken …

’s Avonds kreeg ik van mijn vriend ook een cadeautje. Twee zelfs. Twee hele mooie (maar ook dure !) cadeaus. Heel fijn om cadeaus te krijgen, maar ik moest toch eens twee keer nadenken … En we zouden serieus onder nul staan trouwens moest hij die cadeaus niet met de bankkaart betaald hebben …

Voor de traktatie op het werk voor de collega’s ben ik creatief geweest. Ik had nog cakejes in de kast liggen die ik onlangs in de Action kocht. Kostprijs : 3 € toen. Ik heb die som van ons budget afgetrokken. We houden nog 4.25 € over.

Verder ging ik aan de slag met bruin inpakpapier waarmee ik kleine zakjes maakte. De zakjes vullen met cakejes, een ludiek rijmpje uitgeprint voor op de zakjes, wat versiering met confetti, een touwtje er rond en klaar. Simpel. En goedkoop. I like ! :)

 

... over de inleefweek : dag 4 dinsdag 7 oktober

De fietsband is stuk ! Gegrom en gevloek. Ik heb de fiets echt nodig om naar het station te fietsen want ik heb echt geen zin om heel dat stuk te wandelen … Dus maar snel laten repareren bij de fietsenmaker. 10 € foetsjie … Maar ik kan weer fietsen. Joepie ! We hebben ondertussen nog 70 € over. 

Vandaag had ik de auto voor het werk echt nodig, dus heb ik wel de auto genomen ipv de fiets. Omdat ik dan toch met de auto ging werken, heb ik er van geprofiteerd en ben ik na het werk nog snel even langs de Lidle gereden en ben ik boodschappen gaan doen. Dit werd lastig als ik dit allemaal met de fiets moest meesleuren. Mijn hele grote boodschappentas zat overvol. In mijn portefeuille steekt nog 70 €. Ik kocht heel veel groenten, wat fruit, vegetarische burgers, vis, wat beleg. Een pot Nuetella (ik kon écht niet meer zonder …), cornflakes, een brood, 10 sandwiches, 5 kg aardappelen, douchegel en 2 zakken chips. (Het was alweer bijna acht uur ’s avonds en mijn maag gromde. Met honger gaan winkelen is nog steeds geen goed idee …) Aan de kassa krijg ik een rekening gepresenteerd 38.60 €. Ik heb ‘royaal’ gewinkeld, wanneer ik alles aan het uitladen was thuis, zat de frigo echt vol. Er is genoeg eten voor de komende dagen. En zelfs voor begin volgende week. Hmmm, het had ook wel wat minder gekund, denk ik wel terwijl ik de boodschappentas uitlaad … 

Mijn lief is na het werk ook nog snel de Carrefour binnengesprongen en heeft daar voor 12.13 € gewinkeld. Na het winkelen in de Lidle en in de Carrefour blijft er nog 19.25 € van ons budget over. 

’s Morgens heb ik maar eens een ontbijt overgeslagen. Voor ik naar het werk vertrok, at ik ‘s middags de overschot van de spinazie en aardappelpuree die we op zondag aten. ’s Avonds at ik opnieuw warm (2x per dag warm eten, is een uitzondering hoor …) Er was zelfs nu nog overschot van die aardappelpuree die we zondag klaarmaakte, zodat we alleen nog maar de groeten moesten maken. Spruitjes in bechamelsaus. Mijn lief at nog overschot van de worsten en ik at een oosterse vegetarische burger van de Lidle. 

’s Avonds zag ik dat er nog een opdracht in de enveloppe zat : de pinker van de auto is stuk. Laten maken of niet ? Indien niet : kans op boete. Pinker laten maken kost 10 €. Aangezien ik de auto toch niet meer gaan gebruiken de volgende dagen besluiten we om de pinker niet te laten maken. We nemen de fiets en de auto blijft staan. En trouwens, pinkers gebruiken in Genk ? Dat kennen ze daar toch niet :)



dinsdag 7 oktober 2014

... over de inleefweek : dag 3 maandag 6 oktober


Dag 3 : maandag 6 oktober

 


Maandag, het weekend is alweer veel te snel voorbij gegaan. We kregen de volgende situatie voor vandaag : de gsm kaart van één van ons beiden is leeg. De vraag was of we de gsm kaart zouden herladen ja of nee. Het moet lukken dat mijn vriend zijn gsm kaart ook écht leeg is vandaag. Hij herlaadt niet. En kan dus ook niet meer bellen of sms’en. Er zijn ergere dingen in de wereld dan dat, toch ?

Als ontbijt eet ik twee broodjes die nog over gebleven zijn van zondag. Mijn vriend doet zelden mee aan al dat ontbijten en vertrekt met een lege maag naar zijn werk. Hij neemt ook zelden iets mee om ’s middags te eten. Op zijn werk kan hij soms eens mee eten in één van de leefgroepen van de voorziening waar hij werkt. Ik neem de laatste sneden brood mee naar het werk en een speculaas voor bij de boterham. 

Het is maandag en dan moet er ook terug gewerkt worden. En we moeten op het werk geraken. Zonder auto. We hebben thuis heel bewust maar één auto voor ons twee. Mijn vriend gaat dagelijks met de trein werken. Hij vertrekt thuis met de fiets naar het station in Alken om daar de trein naar Leuven te nemen. In Leuven heeft hij een 2de fiets staan waarmee hij nog enkele kilometers naar zijn werk fiets. 

Ook ik ga deze week het openbaar vervoer gebruiken in plaats van de vertrouwde auto. Ik vertrok vanmorgen om 10u45 met de fiets naar het station. Ik vertrok op tijd, want ik moest nog een treinticket kopen en ik moest mijn fiets nog ergens kwijt geraken. Een ticket heen en terug kost me 7,80 €. De kosten van woon – en werkverkeer worden door mijn werkgever terugbetaald als het kosten zijn die met het openbaar vervoer gemaakt zijn. Als ik met de auto naar het werk rijd, krijg ik de kosten van het woon – en werkverkeer niet terug betaald. Dus misschien in de toekomst toch maar eens nadenken of ik dit niet kan blijven doen. Met mijn busabonnement van het werk kan ik gratis rijden op de bussen en de trams van de Lijn. Daar komt mijn trein ! 11u18 : ik stap de trein op en kom een klein half uurtje later, om 11u45 aan in Genk. Om 12u30 nam ik in Genk station de bus naar mijn bureau. Daar arriveerde ik rond 12u45. 


  






De verplaatsingen van en naar de wijken waar ik werk, probeer ik in het algemeen zoveel mogelijk te voet, met de bus of met de fiets te doen. Vandaag was dit dus niet anders.

’s Avonds nam ik om 19u40 de bus terug naar het station van Genk. Om 20u15 nam ik de trein naar Alken. Om 20u45 kwam ik aan in Alken station. Ik moest nog snel even langs de broodautomaat. Die bleek leeg bij aankomst. Gevloek. Ik had geen zin om een heel stuk terug te fietsen naar een andere broodautomaat in het centrum. Ik wou – eindelijk – thuis zijn. Dan maar geen brood voor morgenvroeg. Rond 21u kom ik thuis. 




De heen – en terug reizen duren natuurlijk langer dan wanneer ik met de auto ga werken. Met de auto rijd ik er 20 – 25 minuutjes op. Met het openbaar vervoer moet ik toch algauw meer dan een uur uittrekken. Ik heb op de trein, voor het eerst sinds een hele lange tijd, nog eens in een boek gelezen. Mijn iPhone heb ik gedurende de hele treinrit niet in mijn handen gehad (dat is eigenlijk maar een saai ding, zo zonder mobiel internet …). Dat vond ik alvast goed gedaan van mezelf en een voordeel om met de trein te gaan werken.

We hebben vandaag niets uitgegeven. Mijn vriend wou onderweg naar huis in Leuven iets klein kopen om snel te eten, maar merkte toen dat hij geen geld op zak had. Oeps, ik ben de rest van het leefgeld vergeten te verdelen. “Ik voelde me echt arm”, vertelde hij met een knipoog toen ik thuis was. Sorry schat, u laten honger lijden was niet de bedoeling …

’s Avonds aten we de overschot van de spaghetti van zaterdag. Het smaakte nog altijd even lekker ! 


maandag 6 oktober 2014

... over de inleefweek : dag 2 zondag 5 oktober


Dag 2 : zondag 5 oktober




Vandaag was mijn vriend jarig. Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook een verjaardagstaart en op zondag ontbijten we al eens graag met verse broodjes van bij de bakker. ’s Morgens dus op mijn fiets gesprongen en naar de bakker gefietst. Mijn vriend mocht kiezen welke taart hij het liefst zou eten. Aardbeien, pruimen -  of een bananentaart liet hij me weten. Als ik bij de bakker sta aan te schuiven, kan ik niet kiezen welke ik zou meenemen. Ik stuur nog snel een sms naar mijn lief om hem te laten kiezen tussen de aardbei of de bananenvlaai. “De goedkoopste :) ” sms’t hij snel terug. Ik had al opgemerkt dat er geen prijskaartjes op de taarten stond, dus vroeg ik de prijs van beide taarten. De aardbeientaart kostte 12 euro en de banentaart 9 euro. Het werd dus de bananentaart. Ik nam ook 8 broodjes mee. Ik betaalde 14,40 euro.

We ontbeten met de verse broodjes en het beleg dat we gisteren gekocht hadden. We dronken melk. Ja, gewoon, de melk van de Aldi. Zonder toeters of bellen. 


En ohja, van de bananentaart hebben we doorheen de dag meermaals gesmuld ! Lekker !



Naast een verjaardagstaart horen er natuurlijk ook cadeautjes bij een verjaardag. Het verjaardagscadeau dat ik kocht voor de verjaardag van mijn vriend, had ik enkele weken geleden reeds gekocht. Ik was blij dat dit niet van ons budget af moest …  Natuurlijk weet ik wel dat een leuk cadeau niet altijd duur moet zijn en dat je met weinig geld ook iets heel leuks, creatiefs en zelf gemaakt kan maken. Dat blijven nog steeds de leukste cadeaus trouwens ! Maar het wordt wel duidelijk dat als er wat extraatjes bij komen het best wel moeilijk wordt ! Het ‘echte’ verjaardagsfeest is ook pas volgend weekend, dus ook hiervoor hadden we nu geen kosten. 
 

In de opdracht van vandaag werd ons gevraagd of we met vrienden zouden meegaan op café. Zij hebben ons uitgenodigd om samen iets te gaan drinken. Zoals gewoonlijk worden er dan rondjes gegeven. En zo'n rondje kost algauw 12 euro. We zijn niet mee geweest op café, maar hebben een ander alternatief gezocht. We hebben de vrienden gebeld en hebben hen thuis uitgenodigd om mee feest te komen vieren met de jarige. Van die bananentaart waren er ook nog wel wat stukken over, dus dat kwam goed uit. Verder stonden er nog wat flesjes drank in de frigo van een vorig feestje. Meer hadden we niet nodig voor een gezellige avond met de vrienden. Veel goedkoper - en gezelliger zo tussen de ballonnen en de vlaggetjes - dan op café gaan !
















's Avonds aten we aardappelpuree met spinazie, een notenburger voor mezelf en chipolata worsten voor mijn vriend.  De notenburger en de worsten zaten nog in de diepvriezer.

Tijdens de afwas stond de iPad te spelen in de keuken en keken we naar het avondnieuws. Via de internetverbinding dus … Sorry !

Normaal gezien zou ik al lang enkele foto’s op Instagram hebben gezet, op z’n minst mijn Facebook al hebben gecheckt, maar dat deed ik niet. ’s Avonds keken we samen nog naar een film en mijn iPhone ? Die lag ergens ver weg. Fijn ! 


... over de inleefweek : dag 1 zaterdag 4 oktober

Dag 1 : zaterdag 4 oktober

Ik breng mijn vriend op de hoogte dat we deze week ook geen internet hebben. Gefronste wenkbrauwen. Ik stel voor om gemakkelijkheid halve de internetkabel gewoon uit te trekken. Geen goed idee vindt mijn lief! We besluiten om de kabel niet uit te trekken, maar gewoon bewuster om te gaan met internetgebruik. Maar het wordt al snel duidelijk dat het gebruik van internet thuis er zo zit ingebakken. De iPad die we vaak gebruiken in de keuken of in de slaapkamer om tv te kijken, kunnen we eigenlijk niet gebruiken want daarvoor hebben we internet nodig. Het favoriete computervoetbalspel dat mijn lief speelt kan hij deze week niet meer spelen want daarbij is een internetverbinding vereist. Een vriendin van mij zit in Nepal, via Facebook houdt ze het thuisfront en de vrienden op de hoogte met verhalen en foto’s. Ik zal het deze week niet meer zo intensief en op de voet kunnen volgen. Ikzelf ben ook redelijk actief op het internet: name it en ik doe er aan mee. Facebook, Twitter, Pinterest, een persoonlijke blog, favoriete blogs die ik dagelijks lees, … ik heb het allemaal en ik gebruik het gretig. Ook dat zal wennen worden ! 

Ik heb mezelf trouwens ook voorgenomen dat ik deze week het mobiel internet op mijn smartphone niet ga gebruiken. Dat wordt de grootste uitdaging voor mezelf denk ik. Ik ben serieus vergroeid geraakt met dat klein schermpje. Op Foursquare inchecken op alle plaatsten waar ik kom, nog snel even mijn Facebook updaten, Twitter open doen en grappige tweets lezen over het tv programma dat ik aan het kijken ben zodat tv kijken nog leuker wordt, zelf wat tweets de wereld in sturen over compleet nutteloze zaken, een foto maken van die mooie zonsondergang en snel op Instagram plaatsen, op Instagram (veel te veel) uren staren naar al die mooie plaatjes van de mensen die ik daar volg.  Ook dat zal allemaal zwaar afkicken worden deze week voor mij ! 

We deden vandaag ook de eerste opdracht open. De eerste opdracht van deze week was om inkopen te doen. Goed nadenken over wat we de komende dagen zouden eten en hoeveel dat ongeveer zou kosten. We werden er ook nogmaals op gewezen dat we deze week afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. ’s Morgens waren we het er allebei over eens dat ons dat allemaal wel moest lukken. 

Tot mijn lief het gras ging afrijden. En de naft van het grasmachine plots op was. Een gevulde bidon naft van 5 liter meesleuren op de fiets zou moeilijk worden. Dan maar snel de auto hiervoor nemen. Gelukkig maar enkele kilometers moeten rijden om te kunnen tanken. Maar dan betalen : 9 euro, een kost die we eigenlijk niet ingerekend hadden. Hier hebben we vals gespeeld : dit bedrag hebben we met onze bankkaart betaald. Moest dit écht van ons budget afgaan, dan hadden we vermoedelijk niet bijgetankt en zou de rest van het gras volgende week wel afgereden worden.


Zoals het er bij ons meestal aan toe gaat tijdens het weekend zijn we zo druk in de weer met vanalles en nog wat dat we bijna vergeten dat er ook nog gewinkeld moet worden. Dit was vandaag niet anders. Hier hadden we eigenlijk beter bij moeten stil staan. Het was ondertussen ook al 19u voorbij en de enige winkel die in de buurt nog open was, was de Carrefour in Hasselt. En de Carrefour is nu niet meteen de goedkoopste winkel om inkopen te doen. Shit … Diezelfde avond gingen we ook nog op familiebezoek in Diepenbeek. Met het openbaar vervoer daar geraken zou een hele klus zijn. Het gaat natuurlijk wel – alles gaat als het moet – maar de auto was toch alweer gauw van stal gehaald. Alweer vals gespeeld … Niet goed bezig. De Carrefour, ahja, waar we ook nog moesten gaan winkelen, lag niet heel ver van de weg naar Diepenbeek, dus snel, snel met de auto gestopt en inkopen gaan doen. 

Rekening : 36,63 €. We hebben niet gewinkeld voor de hele week, maar voor de eerstvolgende dagen. Dit doen we eigenlijk meestal zo. Als onderhoudsproduct nam ik Dreft mee. Een verzorgingsproduct ben ik vergeten mee te nemen. Dat koop ik één van de volgende dagen. Drank hebben we ook niet gekocht omdat we dat thuis nog hadden. Zo zijn er nog wel enkele dingen die we vanuit de frigo en uit de voorraadkasten genomen hebben. Sorry hiervoor :) ! Ik ga wel een lijst en een berekening maken van alle dingen die we van thuis gebruikt hebben.



Normaal gezien proberen we zoveel mogelijk te winkelen in de Aldi of de Lidle. Koeken, snoep, wc papier, keukenrol, … Voor enkele merkproducten gaan we winkelen in de Colruyt omdat we ons laten wijsmaken hebben dat die toch als goedkoopste winkelketen uit de peilingen kwam. We kijken ook echt wel naar de prijs als we gaan winkelen en vergelijken de prijzen van de producten. Vaak kopen we ook huismerken. Groenten en fruit kopen we dan weer bij de groenten- en fruitwinkel hier om de hoek. Veel goedkoper dan in de supermarkt en vers. Ik ben sinds mijn 15de, al 14 jaar ondertussen, vegetariër. De keuze die ik 14 jaar geleden als vegetariër had waren veel beperkter dan nu en daar ben ik heel blij om. 14 jaar geleden at ik elke dag groetenburgers omdat je in de winkel nu eenmaal alleen maar groentenburgers kon kopen als vegetariër. De keuze is in het algemeen wat ruimer geworden, maar het vegetarische aanbod is in veel winkels toch nog steeds beperkt en je kan er niet om heen : het is best prijzig. De eindeloze verpakkingen in de winkels en de verpakkingen die we thuis inzamelen is ook iets waar wij ons serieus aan ergeren. Moest er zo’n winkel als Robuust, de zero-wasteshop die onlangs de duren opende in Antwerpen, waar er alle plastic verpakkingen worden verbannen en die enkel werkt met glazen bokalen, in Limburg openen, we zouden er gegarandeerd onze vaste winkel van maken.



’s Avonds zouden we spaghetti eten. Ik heb lang getwijfeld of ik de pijnboompitjes voor bij de spaghetti zou meenemen, want bijna 3 € voor zo’n klein doosje vond ik best wel duur. We hebben ze toch gekocht en ze hebben ook gesmaakt, maar het was toch al iets om over na te denken.

De potjes saus voor de spaghetti hadden we nog in de frigo staan. Bij het eten dronken we Spa Reine, deze flessen hadden we ook nog in huis. Gedurende de dag hebben we ook nog zes blikjes Ice Tea gedronken die nog in de frigo stonden.


We ontbeten laat en aten een boterham met beleg en met een eitje (hadden we allemaal nog in huis). Het laatste van de Nutella pot is ’s morgens leeggelepeld, maar we hebben geen nieuwe pot choco gekocht. We zijn thuis geen echte koffie drinkers, maar de ‘speciallekes’ die ons Dolce Gusto koffiemachine maakt, lust ik dan weer wel. Zo drink ik ‘s morgens al eens graag een cappuccino of een latte macchiato. Vanmorgen de laatste cups gebruikt, maar ook deze nam ik niet mee van de winkel. Ik heb even getwijfeld, maar 5,80 euro voor koffiecups is veel geld. Meestal drink ik melk bij het ontbijt of de Alpro Soya melk. Veel lekkerder dan gewone melk en in allerlei verschillende smaken te verkrijgen, maar ook hier, best wel duur … tussen 1,60 en 1,99 euro per liter. Deze week drinken we toch maar gewoon de melk van de Aldi.